=== Κανένας σε αυτόν τον τόπο, δεν αμφισβητεί, ότι την εποχή του Βυζαντίου, είχαμε πολλά στραβά, προδοσίες, ίντριγκες και υπονομεύσεις που τελικά οδήγησαν στη διάλυσή της και στην απορρόφησή της από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τα έχουμε διδαχθεί όλα και με λεπτομέρειες. Υπήρξαν όμως και μορφές ηγετικές με τεράστια διοικητικά και αρχιστρατηγικά προσόντα, που αναλάμβαναν μια χώρα σε πλήρη διάλυση και την αποκαθιστούσαν, σχεδόν στα αρχικά του σύνορα.
=== Το αξιοπερίεργο με έναν (ή αν θέλετε μία) βυζαντινολόγο είναι, ότι ενώ έχει παρατήσει το επάγγελμα-ετικέτα της εδώ και 25 χρόνια τουλάχιστον για να πάρει οφίτσια πρώτα στη Γαλλία και μετά να πολιτειολογεί στας Αθήνας στοχεύοντας τον Προεδρικό θώκο, εν πάσει περιπτώσει, αντί να επαληθεύει την ετικέτα της βυζαντινολόγου με καθαρά επιστημονικά κριτήρια όποτε αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, για να μπαλώσει τα ράκη του αρρωστημένου εγκεφάλου της, ή για να γεμίσει τα κενά του ενδεχομένως άδειου κρανίου της, το ρίχνει με βλακώδη ευκολία στη κουτσομπολολογία, μετά ανοήτου στοιχοπλοκίας, ανάκατης με αβάσιμες διαβολές και κουτσομπολιά του τώρα.
ΛΕΕΙ η σιωνίστρια Helen Ahrweiler πεζά και αφοριστικά:
«Τὸ ἄγνωστο Βυζάντιο
Ἀντὶ Προλόγου — — Ἀποσπάσματα, ἔκδ. Ἑρμῆς 2006
Ἀντὶ ἑνὸς ἐγχειριδίου Ἱστορίας τοῦ Βυζαντίου […] προτίμησα, σὲ ποιητικὴ μορφὴ ποὺ ἐπιτρέπει κάποιες παρεκκλίσεις ἀπὸ τὴν αὐστηρὰ ἀκραιφνῆ ἱστορικὴ ἀλήθεια, νὰ ὑπογραμμίσω πράγματα καὶ θέματα παραγνωρισμένα ποὺ ἐπιτρέπουν αἱρετικὲς σχεδὸν προσεγγίσεις. Ὁ μονόδρομος τῆς σχολικῆς διδασκαλίας ἀποδεικνύεται συχνά, κατὰ τὴ γνώμη μου, μία ἴσως παραπλανητικὴ πορεία μάθησης, ποὺ ἀπαξιώνει τὰ διδάγματα τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας καὶ τοῦ ἱστορικοῦ μαθήματος, ὑπηρετώντας ἄλλες σκοπιμότητες.Νομίζω ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τῆς «ποιητικῆς ἀδείας» μπαίνουν ἀπρόσκοπτα μερικὰ οὐσιαστικὰ προβλήματα καὶ ἐρωτήματα τῆς σχέσης ποὺ ἔχει κάθε γενιὰ μὲ τὸ προγονικὸ κατόρθωμα: μάθημα ὄχι ἀπαραίτητα πάντα μεγαλειῶδες καὶ μεγαλεῖο ὄχι πάντα ἄμοιρο κάποιας σκοτεινῆς καὶ ἀνομολόγητης πτυχῆς.Κινδυνεύω, ἐν γνώσει μου, νὰ θεωρηθῶ ταραξίας τῆς καθεστηκυίας ἀλήθειας (ὅπως λένε τὸ ἴδιο γιὰ τὴν τάξη): ἐπωμίζομαι τὴν εὐθύνη, ὄντας βέβαιη ὅτι ἡ ἀλήθεια, ὅσο τραυματικὴ καὶ ἂν εἶναι, ἔχει, σὲ τελευταία ἀνάλυση, καὶ δύναμη ἰαματική, θεωρῶ ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ εἶσαι ἱστορικὸς γιὰ νὰ διαπιστώσεις ὅτι ὁ ἡρωισμὸς τοῦ Λεωνίδα δὲν σὲ γλιτώνει ἀπὸ Ἐφιάλτες, καὶ ὅτι ἡ ἡρωικὴ ἀντίσταση τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου δὲν ἔκλεισε νέες πιθανῶς κερκόπορτες.»
Αφορμή για τούτο το άρθρο, στάθηκε ένα από τα σαχλώδη αντιποιήματα της σιωνίστριας Helen Ahrweiler, με τίτλο «Δυναστεία Μακεδόνων»
Ο στόχος της μισελληνίδας είναι φανερά διπλός: αφενός διαλύει κάθε θετικό στοιχείο της Βυζαντινής εποχής κατασκευάζοντας ένα τεράστιο ιστορικό κενό και αφετέρου και ΕΜΦΑΝΩΣ, επιχειρεί να κατασκευάσει με τον πλέον άθλιο τρόπο, αισθήματα μιζέριας και έλλειψης αυτοεκτίμησης, σε έναν ολόκληρο λαό, που θέλει να πιστεύει ότι προέρχεται από το Βυζάντιο των Ρωμιών, το Βυζάντιο των Ιώνων (Γιουνάν), το οποίο είναι συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας, αφού με 20 αδέξια σαχλά και άνευ αποδείξεων στοιχάκια που έγραψε η μούρλα στο γόνατο, ειρωνεύεται και απαξιώνει, απαιτώντας με τον αδικαιολόγητο καισαρισμό των μασονικών αστεριών της, «να ξεχάσουμε ότι έχουμε διδαχθεί» και να ακολουθήσουμε τη πρόστυχη αντιποίησή της. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΤΗΣ??? Ούτε ο διάβολος ο ίδιος δεν θα τολμούσε τέτοιο σαλτιμπαγκισμό. Ευτυχώς όμως, από τις κωλοτούμπες της μαϊμούς, φάνηκε ο μαραμένος κώλος της και το τρύπιο της βρακί.
Ας θυμηθούμε τον Βασίλειο Α΄, ιδρυτή της Μακεδονικής Δυναστείας.
Ήταν άνθρωπος ταπεινής καταγωγής, γεννήθηκε στην Χαριούπολη Ραιδεστού της Θράκης (τότε πρωτεύουσας του «Θέματος Μακεδονία» από οικογένεια χωρικών. Μετεγκαταστάθηκε στη Κωνσταντινούπολη, όπου κατάφερε να ανέβη στο θρόνο, μετά από μια εκπληκτικά γρήγορα ανοδική πορεία στη διοικητική ιεραρχία της Πρωτεύουσας. Κατάφερε να γίνει ευνοούμενος και φίλος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄, και να χρισθεί συναυτοκράτορας!!!
Ο ίδιος ονόμασε τη δυναστεία που ίδρυσε σε ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ, και για όποιον έχει μελετήσει τον τρόπο διοικητικής λειτουργίας των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και των αριστοκρατών διοικητών των Θεμάτων (μεγάλων επαρχιών) είναι δεδομένο, ότι μπορούσε να την ονοματίσει όπως ήθελε!!!! κα «Βυζαντινολόγε.»
Ιστορικά (κα Βυζαντινολόγε) έχει αποδειχθεί, ότι η ταπεινή του καταγωγή, δημιουργούσε στους κύκλους της Βυζαντινής αριστοκρατίας και των όμορων κρατών, ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΑ ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ, τα οποία ο ίδιος έγραφε στα παλαιά του υποδήματα (κα Βυζαντινολόγε).
ἀπὸ τοὺς φερομένους ὡς Μακεδόνες βασιλεῖς,
(ἐνῶ στ᾿ ἀλήθεια ἦταν ἀρμενικῆς καταγωγῆς).»
ποιὰ τάχα θὰ ῾χε τύχη ἂν δὲν ἐζοῦσε ἐκεῖ,
σ᾿ ἐκείνη τὴν ὑγρὴ τοῦ στάβλου φυλακή,
ἀλλ᾿ ἔτρεχε ὁλημερίς, ἐλεύθερο καὶ μόνο,
στοῦ κάμπου τοῦ θεσσαλικοῦ τὴν τρυφερὴ βοσκή,
κι ὕστερα, κάτω ἀπὸ τὸν ἴσκιο τοῦ δροσεροῦ Πηλίου,
ἀγνάντευε τὰ χρώματα στὴ δύση τοῦ ἡλίου…Αὐτὰ σκεφτόταν τ᾿ ἄλογο, χωρὶς νὰ ξέρει ὅμως,
πὼς πλάι του, ἕνας κένταυρος, ὁ νέος ἱπποκόμος,
τὸν θάνατο σχεδίαζε κάποιου νέου Λαπίθη,
τοῦ βασιλιᾶ, ποὺ Μέθυσος ἀναίτια ἐκλήθη.Εἶναι λοιπὸν βασιλοκτόνος ἡ ἀρχὴ τοῦ Βασιλείου!
Ὅμως τὸ ἔγκλημα μὲ τὸν καιρὸ τὸ σκέπασε ἡ λήθη·
ποτὲ δὲν τὸ μνημόνευσε βιβλίο τοῦ σχολείου·
(ἡ ἱστορία στὰ παιδιά, χρηστὰ διδάσκει ἤθη).
Κι ἔτσι, ἀρχίζει ἡρωικὰ τὸ ἔνδοξο παραμύθι,
ἀπὸ τοὺς φερομένους ὡς Μακεδόνες βασιλεῖς,
(ἐνῶ στ᾿ ἀλήθεια ἦταν ἀρμενικῆς καταγωγῆς).
Βουλγάρους κατετρόπωσαν καὶ Παυλικιανούς,
τοὺς Πετσενέγους νίκησαν καὶ τοὺς Σαρακηνούς.
Χάρη στὸ ἔργο τὸ δικό τους ἡ αὐτοκρατορία
εἶδε τὰ σύνορά της, σὲ Δύση καὶ σ᾿ Ἀνατολή,
νὰ φτάνουν στὸν Εὐφράτη, στὸν Ἴστρο, στὴν Συρία,
ὡς καὶ στὴν Κάτω Ἰταλία, πέρα ἀπ᾿ τὴν Καλαβρία.Τότε κι ὁ Πατριάρχης βρῆκε τὴν εὐκαιρία
θέμα νὰ θέσει στὸν Ποντίφηκα γιὰ τὴ διαδοχὴ
(ἤθελε ν᾿ ἀποκτήσει πιὰ τὴν πρωτοκαθεδρία).
Κι ἔγινε στὴν Χριστιανοσύνη κλυδωνισμὸς καὶ σάλος,
γιὰ τὸ ποιὸς ἀπ᾿ τοὺς δύο θὰ εἶναι ὁ μεγάλος,
ὁ ἕνας οἰκουμενικός, πρωτόθρονος ὁ ἄλλος.Ὑπὲρ τοῦ Πάπα ἔληξαν οἱ στεῖροι αὐτοὶ ἀγῶνες
μ᾿ ἐκείνη τὴν τετάρτη λατινικὴ σταυροφορία.
Τότε ὅμως ἀπ᾿ τὴν Πόλη εἶχαν ἐκλείψει οἱ Μακεδόνες
κι ἦταν τὸ μεγαλεῖο τους μία ξεχασμένη ἱστορία.ΠΗΓΗ ΣΤΟΙΧΟΠΛΟΚΙΑΣ: Ἑλένη Ἀρβελέρ, Τὸ Ἄγνωστο Βυζάντιο, Ἑρμῆς 2006
