Η “αντίσταση” του ΚΚΕ στην Αργολίδα
Posted by blackblogofcommunism στο Φεβρουαρίου 9, 2011
Αποσπάσματα από το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο “Φαντάσματα του Εμφυλίου” του Στέλιου Περράκη στο οποίο ο συγγραφέας, που πλέον είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, προσπαθεί να εξιχνιάσει τη δολοφονία του θείου από την ΟΠΛΑ (ΚΚΕ).
Ο Καπετάν Λευτεριάς, που θα τον συναντήσουμε κι αργότερα σε άλλα κεφάλαια, είναι ένα…………………….
………………..έξω από το Αργός. Μεταξύ τους ήταν επίσης και δυο μέλη της ομάδας του Λευτεριά, που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από τους Γερμανούς στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Μαΐου-Ιουνίου, ο Νικόλαος Σμυρλής, που όπως είδαμε είχε παίξει σημαντικό ρόλο στις εκτελέσεις των Σπετσιωτών, και κάποιος Κοσμάς Μώρος ή Καπετάν Κοσμάς, ένας σοφέρ από το Κρανίδι που ήταν κι αυτός τοπικός ηγέτης της ΟΠΛΑ και ανέλαβε τη διοίκηση του κλιμακίου της οργανώσεως στις Λίμνες. Από τους πολιτικούς ηγέτες του ΚΚΕ που έχουμε ήδη συναντήσει, παρών στις Λίμνες ήταν ο Τάκης Παπασωτηρίου, που μετέφερε την ανακοίνωση των εκτελέσεων των Σπετσιωτών προκρίτων στο νησί και που σύμφωνα με μια όχι αξιόπιστη μαρτυρία είχε δώσει τη διαταγή των εκτελέσεων του Μίλτη Μελισσηνού και των άλλων ομήρων στα Δίδυμα.
Αναρτήθηκε από ELLΙΝ LEON όπου και υπάρχουν εκτενέστερα αποσπάσματα.
=========================================
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ:
Ο πατέρας μου κι’ η μάνα μου, με δίδαξαν τις προσωπικές τους εμπειρίες, που τους οδήγησαν στην άρνηση αυτού του βρόμικου, απ’ όλες τις πλευρές, πολέμου. Με έμαθαν, ότι οι Ρώσοι κι οι Εγγλέζοαμερικάνοι, κατάφεραν να μας φτάσουν στα πρόθυρα της εθνικής εξαφάνισης. Δεν ήταν ούτε πόλεμος κατά της πλουτοκρατίας, ούτε πόλεμος για να σωθούμε απ’ τον κομμουνισμό. Ήταν πόλεμος της μιζέριας κατά της μιζέριας, ενορχηστρωμένος από τις τότε διεθνείς συμμορίες. Η αιτιολόγηση των αλληλοσφαγών μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων, ήταν πάντα κατευθυνόμενη, ώστε οι εκ του εξωτερικού οργανωτές της εμφυλιοπολεμικής κρίσης, να μπορούν να εξαγριώνουν τις μάζες και να τις βάζουν να αλληλοσφάζονται, μέχρι να επικρατήσουν. Ποτέ δεν επικράτησε από τότε, κάποια «Ελληνική Δεξιά». Απόλυτα κυρίαρχοι ήσαν οι Εγγλέζοι και οι διάδοχοί τους Αμερικάνοι. Το ίδιο θα συνέβαινε κι αν «νικούσε το ΚΚΕ». Δηλαδή, οι πραγματικοί κυβερνήτες θα ήσαν οι Ρωσσοεβραίοι.
Στις ξελιγωμένες από τηυ πείνα μάζες, κανείς δεν άκουγε κανέναν. Με μάτι που γυάλιζε, ο καθένας εντασσόταν σε ένα από τα δύο στρατόπεδα, για να εξασφαλίσει ένα πιάτο μακαρονάδα, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με αυτό το πιάτο, εκπαιδευόταν ολημερίς να φανατίζεται και να μισεί τους υπόλοιπους πειναλέους, ενώ τους πραγματικούς δοσίλογους δεν τους άγγιξε κανείς.
Είμαι υπερήφανος που ο πατέρας μου, τίμησε τα 5 παράσημα που μάζεψε στο πόλεμο κατά των Γερμανοϊταλών και αρνήθηκε με σθένος και με μια σοβαρή απόπειρα αυτοκτονίας, να ενταχθεί σε ένα από τα κατευθυνόμενα από τους ξένους στρατόπεδα. Κι’ ήξερε να δίνει απαντήσεις, που μακροπρόθεσμα τον είχαν κάνει αξιόπιστο συνομιλητή. Και τι να του έλεγαν. Σφαγές για το τίποτα και για το ψέμα κι’ απ’ τις δυο πλευρές. Φρικτές ιστορίες που δεν θέλω να θυμάμαι.
Να έχουμε τα κότσια να ενωνόμεστε για να τα βάζουμε, με αυτούς που πραγματικά είναι απέναντί μας και να μη τους επιτρέπουμε να μας κάνουν όργανά τους και να αλληλοσφαζόμεστε μεταξύ μας.
Αει γειά σου ! ))