— Η πολιτική κινητικότητα που διαπιστώνεται τον τελευταίο καιρό αποτυπώνεται στην ειδησεογραφία με όρους πολιτικού παιγνίου στο εσωτερικό των πολιτικών κομμάτων, στον κυβερνητικό συνασπισμό ή στην αντιπολίτευση. Με τον ίδιο τρόπο αποτυπώνονται οι προβληματικές, όπως παρουσιάζονται, συζητήσεις με τους εκπροσώπους της τρόικας όπου το πρόβλημα προσδιορίζεται στη «σκλήρυνση» των τελευταίων. Οι αιτίες της δυσπραγίας οπωσδήποτε δεν ανήκουν στη σφαίρα των ενδιαφερόντων του συστήματος «ενημέρωσης».
— Παρ’ όλα αυτά, ο συνδυασμός δύο ειδήσεων αρκεί για να προσδιορίσει την πηγή της δυστυχίας.
Η πρώτη από αυτές αφορά το καταστροφικό τέλος του «σεναρίου επιτυχίας», του περίφημου «success story»! Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, η όλη επιτυχία ανάγεται στην επίτευξη «πρωτογενούς πλεονάσματος» με βάση το οποίο ενισχύεται η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας, οσονούπω εξέρχεται η χώρα του Μνημονίου και άρχεται η ανάπτυξη. Αμ πώς!
— Η εξαπάτηση: Πρωτογενές πλεόνασμα δεν υπάρχει!
— Σύμφωνα με το Δελτίο της Τραπέζης της Ελλάδος (Καθαρές δανειακές ανάγκες της Κεντρικής Διοίκησης) στο δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2013, τα έσοδα του προϋπολογισμού μειώθηκαν στα 37.993 εκατ. έναντι 39.080 εκατ. που ήταν το αντίστοιχο διάστημα του παρελθόντος έτους.
Τα έξοδα δε του προϋπολογισμού αυξήθηκαν σε 47.909 εκατ. έναντι 44.521 εκατ. την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.
Το τελικό αποτέλεσμα, συνυπολογιζομένων των λοιπών παραμέτρων (Προϋπολογισμός Δημοσίων Επενδύσεων, Τόκοι, Λογαριασμοί) ανέβασε το μεν έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού σε 9.094 εκατ. – έναντι 5.876 εκατ. του δεκαμήνου 2012 και τις δανειακές ανάγκες της κεντρικής διοίκησης σε 9.079 εκατ. έναντι 6.775 εκατ. το 2012.
Με απλά λόγια, τα ελλείμματα διογκώνονται και βαθαίνουν, γεγονός που εξηγεί τις σε μηνιαία βάση πλέον εκδόσεις εντόκων γραμματίων σημαντικού ύψους (1,2 – 1,3 δισ.), τα οποία φορτώνονται στις ελληνικές τράπεζες (με τι ανταλλάγματα;). Παραδόξως οι επαναλαμβανόμενες προσφυγές του υπουργείου Οικονομικών στα γκισέ των τραπεζών δεν χαίρει ιδιαίτερης δημοσιότητας.
Το δελτίο της ΤτΕ εξηγεί και τον μαγικό τρόπο, με τον οποίο το έλλειμμα μεταβαπτίζεται σε πλεόνασμα:
«Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-3.422 εκατ.) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα (3.365 εκατ.) εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισ. από τη μεταφορά αποδόσεων ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.278 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών».
Παρά το δυσάρεστο γεγονός ότι η Εφορία μου ζητά να αποπληρώσω εντός του τελευταίου τριμήνου ποσά υπερδιπλάσια του αντίστοιχου οικογενειακού μου εισοδήματος, θεωρώ και εγώ τον οικογενειακό προϋπολογισμό πλεονασματικό καθώς συνυπολογίζω τα έσοδα που θα μου αποφέρει ο πρώτος λαχνός του πρωτοχρονιάτικου λαχείου.
Η δημοσιονομική επιδείνωση δεν απασχολεί τον πολιτικό διάλογο και δεν βρίσκει θέση στην πολυλογία των μέσων μαζικής «ενημέρωσης» για προφανείς πολιτικούς λόγους: το παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι εξαιρετικά χρήσιμο τόσο στους κυβερνώντες (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) όσο και στους άμεσους διεκδικητές της εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ). Οι μεν πρώτοι διατηρούνται στην εξουσία καλλιεργώντας την ελπίδα της όποιας «εξόδου», ο δε δεύτερος κάνει, στη βάση του «πλεονάσματος», πιο πειστική την χωρίς στόχους και πρόγραμμα πολυσυλλεκτική αναρρίχησή του στην εξουσία. Δεν χρειάζεται δηλαδή να απαντήσει στο δύσκολο πολιτικά ερώτημα του πώς θα αντιμετωπίσει τις τρομερές μαύρες τρύπες.
